WIE WE ZIJN
Dit is ons verhaal
Wij (drie studenten van de Willem de Kooning Academie) hebben De Roodkapjes opgericht, in eerste instantie vanwege de opdracht om een collectief te starten, maar met doel om mensen te helpen hun verhaal te delen. We hebben allemaal wel een verhaal waar een grote boze wolf in voorkomt, in de vorm van een manager, een ex, een oude vriendin of iemand op straat. Maar vaak worden deze verhalen alleen gedeeld in kleine kringen of juist helemaal niet door angst voor oordelen, negativiteit of de schuld krijgen. Wij willen jullie de mogelijkheid geven om zonder die angst je verhaal te kunnen delen en zo anderen te helpen die ook dingen hebben meegemaakt en die verhalen voorheen niet durfden te delen. Dit doel willen wij behalen via De Roodkapjes.
De Roodkapjes is opgericht als een veilige plek waar mensen anoniem hun verhaal kunnen delen over een 'grote boze wolf' die ze hebben meegemaakt. In plaats van namen te noemen, veranderen ze hun verhaal in een sprookje: de dader wordt een wolf, en zijzelf bijvoorbeeld een prinses, Assepoester of een ander karakter. Hoe het verhaal wordt verteld, is volledig aan hen, zolang het de vorm van een sprookje heeft en er een wolf in voorkomt.
Het doel is om mensen de mogelijkheid te geven hun ervaringen te delen zonder angst voor oordeel, negatieve reacties of de pijn van herhaaldelijk vertellen. Veel mensen durven niet naar de politie of een psycholoog, uit angst of omdat ze hun verhaal niet steeds opnieuw willen herbeleven. Wij bieden hen een laagdrempelige, anonieme manier om hun stem te laten horen, zonder dat ze direct met anderen in contact hoeven te komen.
Door deze verhalen te bundelen, willen we laten zien hoeveel anderen in vergelijkbare situaties hebben gezeten. Niemand staat er alleen voor. Uiteindelijk hopen we een sprookjesboek samen te stellen met de gedeelde verhalen, zodat ze nog meer impact kunnen hebben.
De wolf is een symbool voor mensen die zich anders voordoen dan ze zijn—die manipuleren, misbruiken of niet beseffen hoeveel pijn ze aanrichten. Net als in het sprookje van Roodkapje heeft elk verhaal een eigen einde: soms goed, soms slecht. Door deze verhalen te delen in sprookjesvorm creëren we niet alleen een veilige manier van vertellen, maar ook een nieuwe manier van lezen—met minder oordeel en meer empathie.
In een tijd waarin veel maatschappelijke en persoonlijke problematiek via exposure wordt gedeeld, kiezen wij voor een anonieme, gesloten gemeenschap. Niet om winst te maken, maar om een ruimte te bieden voor emotionele groei, bewustwording en verbinding.
Kunstenaren die ons geïnspireerd hebben
1. Suzanne Lacy (Geëngageerde kunstenaar)
Over de kunstenaar:
Suzanne Lacy is een pionier op het gebied van sociaal geëngageerde kunst en performancekunst. Haar werk richt zich op maatschappelijke kwesties zoals gender, geweld tegen vrouwen en sociale ongelijkheid. Ze staat bekend om grootschalige, participatieve kunstprojecten waarin ze gemeenschappen betrekt bij het vertellen van hun verhalen.
Waarom past zij bij ons collectief?
Lacy's praktijk is direct verbonden met de kernwaarden van De Roodkapjes. Net als wij, creëert zij veilige ruimtes waarin persoonlijke en vaak pijnlijke verhalen gedeeld kunnen worden zonder oordeel. Haar focus op collectieve storytelling en het bespreekbaar maken van sociale problematiek sluit nauw aan bij onze methode om trauma's om te zetten in sprookjesverhalen. Bovendien benadrukt haar werk hoe kunst kan bijdragen aan bewustwording en maatschappelijke verandering—iets wat wij met ons sprookjesboek en archief ook nastreven.
2. Tania Bruguera (Pedagogische kunstenaar)
Over de kunstenaar:
Tania Bruguera is een Cubaanse kunstenaar die kunst gebruikt als een vorm van politieke en sociale educatie. Haar projecten zijn vaak interactieve, participatieve ervaringen waarin deelnemers leren over onderdrukking, macht en sociale rechtvaardigheid. Ze werkt met thema's als censuur, migratie en mensenrechten en stelt kunst tentoon als een pedagogisch instrument.
Waarom past zij bij ons collectief?
Bruguera's werk is vergelijkbaar met onze aanpak, omdat het gaat over gemeenschapsvorming, bewustwording en het creëren van alternatieve manieren om moeilijke onderwerpen te bespreken. Net zoals wij een alternatieve manier bieden voor het vertellen van ervaringen (via sprookjes), ontwikkelt zij kunstvormen waarin deelnemers zelf onderdeel worden van het werk en zo sociale structuren bevragen. Haar benadering van kunst als ruimte voor dialoog en educatie sluit aan bij onze missie om slachtoffers van misbruik een stem te geven zonder hen te dwingen tot directe confrontatie.
3. Nicolas Bourriaud (Esthetische kunstenaar)
Over de kunstenaar:
Nicolas Bourriaud is een Franse kunstcriticus en curator die het concept "relational aesthetics" introduceerde. Dit idee beschouwt kunst niet alleen als een object, maar als een sociaal proces waarin interactie en relaties tussen mensen centraal staan. Volgens Bourriaud zou kunst de manier waarop we met elkaar omgaan en de wereld begrijpen moeten beïnvloeden.
Waarom past hij bij ons collectief?
Hoewel wij verhalen vertellen in de vorm van sprookjes, zijn we als collectief vooral bezig met het vormgeven van relaties en interactie tussen verhalenvertellers en publiek. Net als in Bourriauds visie is onze kunst niet statisch, maar een proces waarbij mensen verbinding maken met andermans ervaringen. Ook onze keuze voor een kwartet als archiefvorm sluit aan bij zijn ideeën, omdat het de kijker uitnodigt om zelf betekenissen te creëren door kaarten te combineren en verbanden te leggen.
Conclusie: Waarom deze drie kunstenaars?
-
Suzanne Lacy past vanwege haar focus op storytelling en het bespreekbaar maken van sociale problemen door kunst.
-
Tania Bruguera sluit aan bij onze educatieve en gemeenschapsgerichte benadering, waarbij kunst dient als een manier om verhalen te delen zonder direct zelf blootgesteld te worden.
-
Nicolas Bourriaud biedt theoretische onderbouwing voor onze werkwijze, waarin kunst draait om relaties, interactie en nieuwe manieren van kijken naar maatschappelijke kwesties.
Samen vormen deze kunstenaars een inspiratiebron die de verschillende lagen van ons collectief weerspiegelt: het delen van verhalen, het educatieve en maatschappelijke aspect, en de esthetische vormgeving van ons archief.
Het geëngageerde van ons project
Ons collectief past, als we kijken naar het esthetische, pedagogische en geëngageerde, het best bij het Geëngageerde. Dit omdat wij werken met verhalen die maatschappelijke en persoonlijke problematiek belichten. De Roodkapjes biedt een veilige ruimte waar mensen anoniem hun ervaringen kunnen delen en bewustwording kunnen creëren zonder direct zichzelf bloot te geven. Dit sluit aan bij de praktijk van geëngageerde kunst, waarbij kunst wordt ingezet als middel voor maatschappelijke verandering en het bespreekbaar maken van moeilijke thema's. De keuze voor de sprookjesvorm versterkt dit engagement: het laat zien hoe gedeelde ervaringen samen een krachtig narratief kunnen vormen zonder dat de vertellers zichzelf in gevaar brengen. Daarnaast is ons collectief geen puur esthetisch of pedagogisch initiatief; hoewel er visuele en educatieve aspecten in zitten, staat de maatschappelijke impact centraal.